اختلال شخصیت نمایشی
برخی افراد تمایل دارند خودشان را به صورت بسیار شورانگیز و درماتیک ابراز کنند. چنانچه این تمایلات به صورت افراطی صورت گیرند ، مبنای اختلال شخصیت نمایشی را تشکیل می دهند . اصطلاح نمایشی از کلمه لاتین به معنی (هنرپیشه) به دست آمده.افراد مبتلا به این اختلال در رفتار روزمره شان ،ویژگیهای نمایشی را نشان می دهند . برای مثال ، فردی که به این اختلال مبتلاست امکان دارد در مراسم ازدواج خویشاوندی دور (نمایش) را اجرا کند که غرق در اشک و شور و شوق شده یا در یک مهمانی ، از فرد آشنایی با بغل کردن او به صورت مبالغه آمیز و جلب توجه کننده و فریاد های محبت آمیز استقبال کند . آنچه افراد مبتلا به این اختلال را از آنهایی که هیجان پذیری مناسب نشان می دهند متمایز می کند، ماهیت زودگذر حالت های هیجانی آنها و این واقعیت است که برای فریب دادن دیگران و نه نشان دادن احساس های واقعیشان ، از هیجان های افراطی استفاده می کنند . این اختلال در زنان تشخیص داده می شود ، اما معلوم نیست آیا علت آن این است که در زنان بیشتر شایع است یا به این علت که کسانی که این برچسب را مقرر می کنند ، رفتارهای نمایشی را به صورت کلیشه ای زنان می انگارند .
ویژگی های تشخیصی
این تشخیص برای افرادی مقرر می شود که طبق 5 مورد زیر یا بیشتر ، الگوی فراگیر هیجان پذیری افراطی و توجه خواهی نشان می دهند :
1- وقتی کانون توجه نیستند ، ناراحت می شوند .
2 است - تعامل های آنها با وسوسه جنسی نامناسب یا رفتار تحریک آمیز مشخص می شود .
3- ابراز هیجان های آنها به سرعت تغییر می کند و سطحی است .
4- برای جلب کردن توجه از ظاهر بدنی استفاده می کند .
5- گفتار آنها شدیداً کلی (امپرسیونیستی) و فاقد جزئیات است .
6- آنها خودنما و نمایشی هستند و در ابراز هیجان مبالغه می کنند .
7- بسیار تلقین پذیر هستند .
8- روابط را صمیمانه تر از انچه واقعاً هستند ، سوء تعبیر می کنند .
افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی از کانون توجه بودن لذت می برند و برای اطمینان از وقوع آن دست به هر کاری می زنند.
آنها به ظاهرشان بیش از حد توجه دارند و اغلب آنچنان به صورت افراطی سعی می کنند توجه دیگران را به خودشان جلب کنند که رفتارشان مضحک به نظر می رسد .
بعلاوه آنها اطواری و عشوه گر به نظر می رسند ، اطمینن خاطر ، تحسین ، و تایید دیگران را می طلبند ، و چنانچه آن را بدست نیاورند ، عصبانی می شوند . آنها ارضای فوری امیالشان را می طلبند و حتی با کوچکترین عمل تحریک آمیز ، معمولا به صورت اغراق آمیز ، مانند گریه کردن یا غش کردن ، واکنش شدید نشان می دهند . با اینکه روابط آنها سطحی است آن را صمیمانه تصور می کنند و با آشنایان خود با عنوان دوستان (عزیز)اشاره می کند . آنها به راحتی تحت تاثیر دیگران قرار می گیرند . از بینش تحلیلی بی بهره اند ، و دنیا را به صورت کلی (امپرسیونیستی)می بینند .
به راحتی می توانید تجسم کنید که چگونه این نوع رفتارهای نمایشی باعث می شوند دیگران از این افراد فاطله بگیرند رابطه داشتند با فرد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی زجر آور و ناخوشایند است البته نتیجه آن این است که افراد مبتلا به این اختلال روابط نزدیک و متقابل معدودی دارند با توجه به این تصویر بالینی افراد مبتلا به اختلال شخصیت نمایشی به احتمال زیاد سبک دلبستگی نا ایمن دارند آنها به طور مداوم جویای حمایت و تایید همسرشان هستند . یکی از عقاید اصلی فرد مبتلا به این اختلال این است که (من بی کفایتم و نمی توانم خودم از پس زندگی ام برآیم )این عقیده باعث می شود که آنها فرض کنند لازم است کس دیگری را بیابند که این کاستی را جبران کنند این افراد با رفتار کردن به صورتی که بیش زنانگی یا بیش مردانگی هستند می خواهند توجه دیگران را جلب کنند و باور دارند که این رفتار دیگران را به تحسین و حمایت وا می دارد بنابراین عقاید آنها می تواند به نرخ روز از یک حالت افراطی به حالت دیگر تغییر کند .
درمانگر به درمانجو کمک می کند روش های موثرتری را برای برخورد کردن با مشکلات و موقعیت ها بوجود آورد با درمانجو برای تمرکز کردن بر اهداف همکاری می کند و به او یاد می دهد چگونه دقیقتر و عینی تر فکر کند درمانگر با بکارگیری این روش رفتار مساله گشایی خوب را الگو قرار می دهد و به درمانجو در برخورد کردن با مسائل گوناگون زندگی کمک عملی می کند درمانجویان همچنین برای زیر نظر گرفتن تمایلات تکانشی خود ، راهبردهای کنترل شخصی را یاد می گیرند ، و برای بهبود بخشیدن به روابط میان فردی ، مهارت های جسارت را می آموزند